قالب وبلاگ

آیت الله محمدحسن قدیری از علمای بزرگ و از شاگردان برجسته و یاران نزدیک امام خمینی

بود. او از مدرسین حوزه علمیه قم ومسئول وعضو دفتر استفتائات امام خمینی و حضرت ایت الله

خامنه‌ای وعضو فقهای شورای نگهبان بود. مکاتبه آیت الله قدیری با امام خمینی در مورد شطرنج

والات موسیقی از افتخارات دوران عمر پر برکت او بود. از او تالیفاتی بجا مانده که عبارتند از:”

البیع”الاجاره”التیمم”المباحث فی علم الاصول”رسالات عشر” الحاشیه علی العروه

الوثقی”مناسک حج”رساله فی الوضع والاستعمال”و مقالاتی در موضوعات مختلف.

آرامگاه میرزا نورالله کفرانی

میرزا نورالله در سال ۱۰۵۲ هجری قمری فوت نمود که بدن وی در مجموعه تخت فولاد اصفهان در قسمت تکیه فاضل هندی به خاک سپرده شد که دارای سنگ قبر بسیار گرانبهایی بوده است که تا قبل از آذر ماه سال ۱۳۳۳ هجری شمسی پیدا و نمودار بوده است ولی متأسفانه بر اثر بارندگی شدید آذر ماه سال ۱۳۳۳ هجری شمسی که منجر به ایجاد سیل و تخریب و ویرانی تخت پولاد شد بر اثر این سیل قبر و سنگ قبر نفیس میرزا نورالله هم مفقود شد

فهرست منابع و مأخذ

۱- تذکره ی نصر آبادی نوشته ی محمد طاهر نصر آبادی
۲- آتشکده آذر – تهران نوشته ی لطفعلی خان آذر بیگدلی
۳- عالم آرای عباسی – نوشته ی اسکندر بیگ ترکمان
۴- روز روشن – تهران نوشته ی مولوی محمد مظفر حسین صبا
۵- ریاض الشعراء والله داغستانی
۶- صحف ابراهیم

۷- مجمع الفصحا جلد ۵
۸- تاریخ ادبیات ایران – نوشته ی ذبیح الله صفا

۹- گنجینه ی آثار ملی نوشته ی عباس بهشتیان
۱۰- تذکره القبور نوشته ی سید مصلح الدین مهدوی
۱۱-اصفهان زادگاه جمال وکمال نوشته نعمت الله میر عظیمی
۱۲- زندگانی شاه عباس اول صفوی نوشته ی نصر الله فلسفی
۱۳- تذکره ی شعرای اصفهان نوشته ی مصطفی هادوی (شهید اصفهانی)
۱۴- فرهنگ آبادیها و مکان ها ی مذهبی کشور نوشته ی دکتر محمد حسین پاپلی یزدی

۱۵- سایت:kafran.ir

مختصات جغرافیایی کفران برگرفته از فرهنگ آبادی ها
ومکانهای مذهبی کشور
ارتفاع
عرض جغرافیی طول جغرافیایی از سطح دریا
دقیقه درجه دقیقه درجه

۲۵

۳۲
۲۸
۵۲
۱۴۸۸(متر)

کفران بر وزن درمان و به معنای سرزمینی گودو پایینتر از نواحی اطراف است .

با تشکر
۱- کتابخانه باغ طوبی مجموعه فرهنکی وتاریخی تخت پولاد اصفهان
۲- کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان
۳- کتابخانه مرکزی دانشگاه اصفهان
۴- اساتید محترم زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان که مرادر تهیه این اثر یاری نمودند
……….

شعری از میرزا نورالله (این شعر خلاصه شده است و بعضی ابیات حذف شده) احتمالاً این شعر خطاب به حاکم دستگاه شاه صفوی سروده است.

ای بت هرزه گرد هر جایی
وی بر آورده سر به رسوایی
هرزه گردی و باده پیمایی
عاقبت می کشد به رسوایی
بس که گفتم زبان من فرسود
چه کنم پند من ندارد سود
گر چه در پاکی تو نیست شکی
این نمی داند از هزار یکی
شب اگر با مسیح در فلکی
مورد تهمتی اگر ملکی
لب بدگو نمی توان بستن
وز بد او نمی توان رستن
کی گمان داشتم که آخر کار
ننگ و … را نهی بکنار
همه جارو شوی و بادگسار
ساده رویی ترا بباده چکار
یار هرکس مشو زبی مغزی
کج منه پا و گرنه می لغزی

من بیچاره از وسواس
که تو خود را چرا نداری پاس
حسن خود را از کس نگیر قیاس
گفتمت قدر خویشتن بشناس
که اگر با فرشته مقرونی
صرفه او می برد تو مغبونی
آنکه پیشمت نشسته شام و سحد
که منم پاکباز و پاک نظر
نکنی عشق پاک او باور
که هوس پیشه است و افسونگر
این همه سعی نیست بی غرضی
هست البته در دلش مرضی
آنکه گوید که در تو مفتونم
در تماشای صنع بیچونم
من درین شیوه از وی افزونم
اگر این راست نیست ملعونم
در خواهش بر وی او واکن
قدرت ایزدی تماشا کن
این هوس پیشگان کام طلب
همه دو شاب دل تو شکر لب
با گروهی چنین ببرم طرب
می کشی جام باده شب همه شب
همه آلوده اند و تو بی باک
چون توان کرد حفظ دامن پاک
گر ضیا خاطر ترا آزرد
این درشتی و نرمی از حد برد
بیش از غم نمی تواند خورد
رفت ویوسف به دست گرگ سپرد
آنچه کردی اگر هنوز کمست
هر چه خواهی بکن مرا چه غمست
این شعر احتمالاً در نصیحت و هدایت حاکم اصفهان سروده است

مثنوی قضا و قدر
میرزا نورالله در اوقات جوانی به دختر بادیه نشینی دل می بندد و پس از چندین با ر خواستگاری رضایت پدر و مادر دختر را جلب می کند و پس از ازدواج به طرف مرو حرکت می کند که در بین راه به علت خستگی و برای استراحت کنار چشمه ای توقف می کنند که بر اثر سهل انگاری ضیا و تقدیر زمانه ماری سمی همسر وی را نیش می زند و ضیا جان دادن همسر خود را می بیند و چاره ای جز حسرت ندارد. پس از مرگ همسر شعری ار در داغ او می سراید که هب نام قضا و قدر در ۲۶۰ بیت سروده شده است که قسمت هایی از این شعر در ادامه ی این قسمت آمده است. متن کامل شعر در کتابخانه ی موزه ی انگلستان به شماره ی OR. 4772 موجود می باشد. دیگر آثار سید ضیا در کتابهای مختلفی آمده که اسامی برخی از این کتابها در پایان همین جزوه آمده است.

شعر در ادامه

صبا به خدمت مستوفی الممالک دهر

اگر رسی زمنش هیچ درد سر مرسان

ور او کند گله از من به نکهت گل

که هرچه بشنوی از وی مرا خبر مرسان

مگو چرا از تو نفعی نمی رسد ضیا

که من گذشته ام از نفع گو ضرر مرسان

همین بس است که گویی ز خیر و شر با او

مرا به خیرتو امید نیست شر مرسان

داورا ایران مدارا قبله گاها صاحبا
ای غبار آستانت سرمه ی چشم ترم
کار من از دست رفت و غافلی از کار من
از ضرورت چند حرفی بر زبان می آورم
نخل طورم لیک خشک از قحط سال مردمی
طوبی باغ بهشتم لیک بی بارو برم

مکنتی می خواستم در خورد همت ای دریغ
رستم بی گرز و تیغم جبرئیل بی پرم
نه فلک بر در گهت دارند هریک خدمتی
من که اینجا هرزه گردم از کدامین کمترم
لطف کردی منصبی دادی و ممنونم ولی
دم به دم در کار بی گار خود حیران ترم
نفع نه، مرسوم نه، عزت نه و استقلال نه
مجملاً شرمنه ی کلک و دوات و دفتر

از پریشانی غلام و نوکر از من شد نفود
نیست کس کز قطره آبی گلو سازد ترم
بس که وجه جیره و مرسوم بر من جمع شد
چون شتر در زیر بار ساربان و مهترم
چون ندارم هیچ چیز از چاپلوسی چاره نیست
ساربانم را غلامم، مهترم را کمترم
بیش از مپسند بی سامان و سرگردان مرا
رخصتی گر هرزه کارم شفقتی گر نو کرم
خط آزادی اگر نیم در بندگی
سر خط مرسوم اگر بهر غلامی در خورم
قصه کوته طاقت محنت ندارم بیش از این
رخصتم ده گر نخواهد داد چیز دیگر

منبع:kafran.ir